Odnosi się do wytrzymałości na uderzenia, temperaturę, wilgoć, pracę w miejscach szczególnie narażonych na korozję oraz odporności mechanicznej i oddechowej.

Dotyczy badań w zakresie odporności na uderzenia, temperaturę, działanie płomienia, na środki czyszczące i dezynfekujące, oraz oporów oddychania.

Its objective is to develop test methods and requirements in the form of standards defining the technical specifications of products. Some of them, mostly requirements standards, are harmonised with EU Regulation 2016/425. Compliance with these harmonised standards gives an assurance of compliance with the requirements of EU Regulation 2016/425

OBOWIĄZKOWE

Uderzenie*: energia przekazana na makietę głowy nie może przekraczać 5 kN podczas upadku przedmiotu o wadze 5 kg z wysokości 1 m. Energia uderzenia na hełm na końcu testu wynosi 49 J.

Przebicie*: przebijak używany do testów (3 kg na 1 m) nie może dotknąć czaszki.

Niepalność: hełm nie może się palić i rozprzestrzeniać płomienia dłużej, niż 5 s po jego odstawieniu.

* Testy odporności na uderzenie i przebicie przeprowadzane są w temperaturze otoczenia +50°C i -10°C.

OPCJONALNE

W ekstremalnych temperaturach: testy na uderzenie oraz na przebicie przeprowadzane są w temperaturze otoczenia wynoszącej +150°C, -20°C lub -30°C. Ochrona przed przypadkowym, krótkotrwałym kontaktem z przewodnikiem prądu pod napięciem o wartości do 440 V prądu zmiennego. Ochrona przed deformacją boczną. Maksymalna deformacja hełmu powinna wynosić < 40mm. Odporność na rozpryski płynnego metalu.

Zawiera oznaczenia i wymagania dotyczące współczynników przepuszczania filtrów chroniących przed olśnieniem słonecznym do zastosowań przemysłowych.

Specyfikacje dotyczące wymogów bezpieczeństwa dla sprzętu ochrony oczu i twarzy do spawania i technik pokrewnych (ramki filtrów/nośniki).

Its objective is to develop test methods and requirements in the form of standards defining the technical specifications of products. Some of them, mostly requirements standards, are harmonised with EU Regulation 2016/425. Compliance with these harmonised standards gives an assurance of compliance with the requirements of EU Regulation 2016/425.

Określa materiały, sposób projektowania, wymagania oraz metody badań siatkowych ochron indywidualnych oczu i twarzy, służących do profesjonalnych zastosowań.

Zawiera wymagania dotyczące automatycznych filtrów spawalniczych, a właściwie osłon spawalniczych z automatycznie ustawialnym stopniem ochrony. Osłony są przeznaczone do ochrony podczas spawania oraz w technikach pokrewnych.

Odnosi się do wszystkich typów środków ochrony oczu zabezpieczających przed zagrożeniami mogącymi spowodować uszkodzenie oka, za wyjątkiem promieniowania pochodzenia nuklearnego, promieni X, emisji lasera i podczerwieni wysyłanych przez źródła o niskich temperaturach. Nie ma zastosowania w przypadku, gdy istnieją odrębne normy (ochrona oczu przed laserem, okulary przeciwsłoneczne do użytku ogólnego, itp.).

Zaleca dobór, użytkowanie, konserwację codzienną i okresową oraz przedstawia zalecane środki ostrożności podczas użytkowania.

Zawiera oznaczenia i wymagania dotyczące współczynnika przepuszczania filtrów chroniących przed promieniowaniem nadfioletowym.

Specyfikacje numerów poziomów i wymagań dotyczących przepuszczalności filtrów do ochrony operatorów podczas spawania i technik pokrewnych. Specyfikacja wymagań dla filtrów spawalniczych z podwójną liczbą poziomów.

• EN352: Wymagania bezpieczeństwa i badania.

• EN352-1: Nauszniki przeciwhałasowe.

• EN352-2: Wkładki przeciwhałasowe.

• EN352-3: Nauszniki przeciwhałasowe mocowane do przemysłowego hełmu ochronnego.

• EN352-4: Nauszniki przeciwhałasowe o regulowanym tłumieniu.

• EN352-6: Nauszniki przeciwhałasowe z układem zapewniającym wprowadzenie sygnału audio.

• EN352-8: Nauszniki przeciwhałasowe z elektronicznymi urządzeniami dźwiękowymi. Podają wymagania w zakresie konstrukcji, projektowania, wytrzymałości oraz metod badań.

Nakazują udostępnienie informacji dotyczących danych technicznych.

OBOWIĄZKOWE

Hełmy z izolacją elektryczną do użytku w pobliżu lub na instalacjach pod napięciem, nie przekraczającym 1000 V dla prądu zmiennego lub 1500 V dla prądu stałego (klasa elektryczna 0). Używane w połączeniu z innymi izolującymi elementami wyposażenia, hełmy zapobiegają porażeniu głowy prądem elektrycznym. Opcjonalne testy izolacji elektrycznej są bardziej surowe niż testy normy EN397, której stanowią uzupełnienie (oznaczenie w postaci 2 trójkątów, klasa 0).

Wymagania odnoszące się do odzieży chroniącej przed ciekłymi chemikaliami, z połączeniami
nieprzepuszczającymi cieczy w postaci płynnej (typ 3) lub rozpylonej (typ 4), w tym do wyrobów
odzieżowych zapewniających tylko częściową ochronę ciała (typy PB [3] i PB [4]).

Norma określa minimalne wymagania w odniesieniu do następujących typów odzieży, krótkiego lub
wielokrotnego użytkowania, chroniącej przed chemikaliami:

- Odzież chroniąca całe ciało, wyposażona w połączenia nieprzepuszczające cieczy (typ 3: odzież
szczelna na ciecz w postaci płynnej);
- Odzież chroniąca całe ciało wyposażona w połączenia nieprzepuszczające cieczy w postaci rozpylonej (typ 4: odzież szczelna na ciecz w postaci rozpylonej).

Uwaga: poprzednio normy te nosiły następujące nazwy EN1512 (typ 4) i EN1511 (typ 3).

a - Dla środków ochronnych osłaniających tylko niektóre części ciała (korpus, ręce, nogi), niezbędne są jedynie wymagania szczegółowe dla materiałów wchodzących w skład odzieży (typ 6, 4 i 3).

OCHRONA PRZED CZYNNIKAMI GORĄCYMI I PŁOMIENIEM

Norma określa wymagania w zakresie odporności materiałów oraz odzieży ochronnej na czynniki
gorące i płomienie. Ma zastosowanie w stosunku do artykułów odzieżowych wyprodukowanych
z elastycznych materiałów, przeznaczonych do ochrony ciała ludzkiego, za wyjątkiem dłoni, przed
czynnikami gorącymi i/lub płomieniem.

Przeprowadza się następujące badania:

MAIVE2
	EN ISO 11612
	A1 A2 B1 C1 E3 F1

Odzież ochronna na poziomie C1 jest używana, gdy potencjalne ryzyko jest stosunkowo niskie.
Odzież ochronna na poziomie C1 zapewnia minimalną ochronę i nie jest odpowiednia do pracy
przy przygotowywaniu stężonych pestycydów. Może być stosowana jako podstawowa odzież ochronna z innymi artykułami, gdy potencjalne ryzyko jest stosunkowo wyższe.

Odzież ochronna na poziomie C2, w tym odzież chroniąca częściowo ciało, jest używana, jeśli
ustalono, że wymagane jest większe zabezpieczenie, niż to zapewniane przez odzież ochronną na
poziomie C1. Odzież ochronna na poziomie C2 zazwyczaj zapewnia równowagę między komfortem
a ochroną. Ta odzież ochronna nie jest odpowiednia do pracy przy przygotowywaniu stężonych
pestycydów. Może być stosowana jako podstawowa odzież ochronna z innymi artykułami, gdy
potencjalne ryzyko jest stosunkowo wyższe.

Odzież ochronna na poziomie C3, w tym odzież chroniąca częściowo ciało, jest używana, jeśli
ustalono, że potencjalne ryzyko jest wysokie. W przypadku kombinezonów na poziomie C3 konieczne jest zachowanie środków ostrożności w postaci krótkotrwałego użytkowania, ponieważ kombinezony mogą wytwarzać nadmierne ciepło, które prowadzi do wyczerpania i stresu cieplnego. Odzież ochronna na poziomie C3, w tym odzież chroniąca częściowo ciało, jest odpowiednia do pracy z rozcieńczonymi oraz skoncentrowanymi pestycydami.

Potencjalne ryzyko należy ocenić na podstawie toksyczności produktu fitosanitarnego (patrz na
etykietę) i stopnia narażenia pracownika. Na przykład, łatwo zrozumieć, że stopień narażenia
pracownika będzie znacznie wyższy w przypadku oprysku z traktora z otwartą kabiną niż w przypadku oprysku ręcznego.

Wymagania odnoszące się do odzieży chroniącej przed ciekłymi chemikaliami, która zapewnia
ograniczoną ochronę przed ciekłymi produktami chemicznymi (środki ochrony typu 6), w tym do
artykułów odzieżowych chroniących jedynie niektóre części ciała (typ PB [6]).

Norma określa minimalne wymagania odnoszące się do odzieży chroniącej przed chemikaliami,
krótkiego bądź wielokrotnego użytkowania, zapewniającej ograniczoną ochronę. Odzież krótkiego
użytkowania chroniąca przed chemikaliami jest zaprojektowana w ten sposób, aby mogła być
używana w przypadku prawdopodobnego narażenia na lekkie rozpylania, na aerozole ciekłe
lub o niskim ciśnieniu, na lekkie rozpryski, przy których nie jest potrzebna całkowita osłona przed
przenikaniem cieczy (na poziomie molekularnym).

ODZIEŻ OCHRONNA ROZPRASZAJĄCA ŁADUNKI ELEKTROSTATYCZNE

Ta norma europejska określa wymagania materiałowe i konstrukcyjne dotyczące odzieży ochronnej
rozpraszającej ładunki elektrostatyczne, stosowanej jako element jednolitego systemu uziemień w
celu zapobiegania wyładowaniom zapalającym. UWAGA: wymagania te mogą być niewystarczające w odniesieniu do atmosfer palnych wzbogaconych tlenem. Nie uwzględniono zastosowania do ochrony przed napięciami sieci zasilających.

Często konieczna jest kontrola niepożądanych ładunków elektrostatycznych na osobie.

Potencjał elektrostatyczny może być niebezpieczny ze względu na możliwość wywołania
niebezpiecznych iskier pochodzących z wyładowań. Po ocenie ryzyka konieczne może okazać się
stosowanie środków ochrony indywidualnej rozpraszających ładunki elektryczne.

Użytkowanie odzieży certyfikowanej zgodnie z normą EN1149-5 jest wówczas uzasadnione. Zgodnie
z aneksem II-A-2.3 do dyrektywy ATEX 1999/92/WE, pracownicy powinni być wyposażeni w odzież
roboczą wykonaną z materiałów nie wytwarzających wyładowań elektrostatycznych, które mogłyby
spowodować zapłon w atmosferze zagrożonej wybuchem.

Potencjał elektrostatyczny może także wpływać na urządzenia wrażliwe na wyładowania elektryczne.
Dlatego też odzież antyelektrostatyczna jest często używana w zakładach produkujących elektronikę,
np. przy liniach montażowych półprzewodników. Jest również używana w zakładach z kontrolowaną
atmosferą, takich jak zakłady lakierowania aut, w celu uniknięcia emisji cząsteczek, które mogłyby
np. osiadać na lakierze karoserii.

Rozpraszanie ładunku antystatycznego może zostać przeprowadzone przez impregnację ograniczającą formowanie się ładunków lub poprzez dodanie nici z włókna węglowego lub metalu. Osoby noszące odzież rozpraszającą ładunki elektryczne powinny koniecznie posiadać uziemienie z rezystancją poniżej 10⁸ Ω, np. poprzez noszenie odpowiedniego obuwia, takiego jak obuwie ochronne zgodne z normą EN ISO 20345 lub w inny odpowiedni sposób.